‘Wa’ leuk da’ gullie dur wir bent,’ zegt Zjef Naaijkens. ‘Of moe’k zeggen: da’ gullie er nóg bent?’

We zijn in het Natuurtheater Oisterwijk en daar treden Veulpoepers 3.0 op. Het publiek is hetzelfde als bij 2.0 en bij 1.0 – waarbij 1.0 in die tijd trouwens gewoon Veulpoepers heette. Vandaar dus dat het leuk is dat we er na bijna vijftig jaar nóg zijn. En dat we braaf enkele nieuwe nummers willen horen en dat we vooral genieten van de muziek die we in 1978 hoorden bij De Bikse Fiste op het Vrijthof in Hilvarenbeek. Terrorist, Twee Emmertjes, Makrobionies, Telegraafgelul en het lied dat zelfs TopPop haalde: Den Egelantier.

Mijn vrouw en ik, al sinds 1985 weg uit de regio Tilburg, genieten van het dialect van de voorman van de Veulpoepers en besluiten dat dit het mooiste Brabants van Brabant is.

Welles.

Het optreden in Oisterwijk is een wonderlijk schouw- en luisterspel. Waar de ietwat anarchistische, Brabantse folkgroep bijna een halve eeuw geleden enthousiast ooit een nieuwe tijd nabij probeerde te zingen, blijkt die tijd nu hopeloos achterhaald.

Een van de zangeressen wilde Den Egelantier niet meer zingen. Zjef vertelt in Oisterwijk dat het komt omdat in dat lied een vrouw wordt verkracht. Nou is er niks mis mee om te zingen over verkrachtingen – maar niet zoals de Veulpoepers dat deden en ik als puber van 18 heel gewoon vond en meezong: de vrouw had volgens het lied zestig jaar op die verkrachting gewacht. Dat kan niet meer en had eigenlijk toen ook niet gekund. En dus verving Zjef ‘werd ze door een boer verkracht’ door, als ik het goed versta: ‘viel ze op een boer, heel zacht’.

Over verkrachting gesproken. ‘De wetten van de moderne rechtsstaat worden dagelijks verkracht en de daders van dit alles zijn de vrienden van Van Agt,’ zingt Zjef in een ander lied. Het vergt een hoop graafwerk in mijn geheugen en wat hulp van ChatGPT om op te rakelen waar dit over gaat. Iets met het anti-terrorismebeleid van het toenmalige West-Duitsland en hoe hypocriet het kabinet Van Agt daarmee om zou zijn gegaan. Kan me er niets van herinneren. Zonder die duiding vind ik het refrein niet ironisch, zoals het bedoeld is. Het klinkt als een helder statement. ‘Terrorist, hij ’s gevaarlijk. Terrorist, sluit ’m op!’

Helemaal mee eens. Geen speld tussen te krijgen.

Verder gaat het over Telegraafgelul, door Zjef wat vergezocht en ook nog eens taalkundig lelijk aangepast in Telegeertgelul: ‘Het is niet waar, het is allemaal gelogen. Het is niet waar, ‘t is enkel flauwekul. Het is niet waar, het is toch overdreven. Het is niet waar, het is telegeertgelul.’

Applaus. ‘Dat zal hem leren, die Geert,’ zeg ik tegen mijn vrouw. We lachen en stellen vast dat er weinig mis is met zingen voor eigen parochie, maar dat de Veulpoepers en wij ons niet wijs moeten maken dat de wereld ervan verandert. Veel tijd om er over na te denken hebben we niet, want Zjef zet een nieuw nummer in. Het gaat over het kabinet Schoof en dat het NSC maar één letter afwijkt van NSB.

De zangeres zingt niet mee.