‘Bel Marian’ zeg ik tegen mijn auto. Mijn auto zegt: ‘Als u iemand wilt bellen, zeg bel en daarna de naam van de persoon die u wilt bellen.’ ‘Dat deed ik’, zeg ik. ‘Als u iemand wilt bellen, zeg bel’, herhaalt mijn auto.

Mijn nieuwe auto heeft snufjes. Ik kan mijn mobiele telefoon er draadloos in opladen, aldus het boekje – geen idee hoe ik het voor elkaar kan krijgen. De cruise control is nog geavanceerder dan ik van mijn vorige auto gewend was – maar hoe zet ik de snelheid nou vast op 80 km/u? En ik kan spraakcommando’s geven – nu nog even regelen dat ze worden uitgevoerd.

Het is vast omdat ik 59 ben en dat technologische ontwikkelingen me dus te hard gaan. Ik troost me met de wetenschap dat steeds meer mensen moeite krijgen met mechanisering, automatisering en robotisering.

In de Volkskrant lees ik dat er zomaar een volksopstand kan ontstaan. Dat populisten de strijd tegen immigranten en globalisering dan inruilen voor protest tegen robots, Internet of Things en zo. Vanwege de hierboven geschetste problemen met knopjes en spraakcommando’s, maar meer nog vanwege het gevreesde verlies van banen door al dat vernuft.

En ja, er komen ook weer nieuwe banen voor terug. Maar heeft die besteller van DHL er wat aan dat zijn baan wordt vervangen door een drone en dat iemand die drones mag bedenken en maken? Nee, want die besteller is goed in rondrijden met een busje en pakjes overhandigen – het betekent helaas niet dat ie drones kan maken. Of de robots kan maken die de drones maken. Of de robots die de robots maken die – enfin.

Er is hoop. Ik lees in de krant over luddisme, de strijd tegen de onwenselijke sociale gevolgen van technologische ontwikkeling. En ik lees wat pagina’s verder een klein stukje dat ogenschijnlijk heel ergens anders over gaat. Het gaat over Alexander Klöpping.

Klöpping is de Nederlandse goeroe op het gebied van internet en technieken die daarop zijn gebaseerd. Hij bedacht Blendle, waarmee u en ik krantenartikelen op internet kunnen kopen. Die mogelijkheid is net zo handig als ongewenst: Blendle is zo goed als mislukt. Klöpping verdient ondertussen, zo lees ik, zijn geld met lezingen in ouderwetse zaaltjes, programma’s op de traditionele publieke omroep en het schrijven van boeken van tijdloos papier.

Beter nieuws kunnen de tegenstanders van technologische voorspoed zich niet wensen, lijkt me.