Mocht u denken dat ze in Groningen genoeg voor hun kiezen hebben gehad: welnee. Ik was gisteren op een congres en daar hebben we de Groningers uitgekozen om Nederlandse ambities op het gebied van duurzaamheid waar te maken.

De wereld is vies en moet schoner. Daarom zijn er De Afspraken Van Parijs en Nederland moet vanwege die afspraken de uitstoot van CO2 verminderen en nog wat andere dingen doen. Al die dingen worden vastgelegd in het Klimaatakkoord. Dat akkoord is er nog niet, maar verenigingen van gemeenten, provincies en waterschapen wachten er niet op. Ze hebben bedacht dat elke regio in Nederland moet bedenken wat ze aan duurzame energie gaan opwekken.

Die opwekking komt vooral van windmolens en enorme velden vol zonnepanelen.

In steden is geen plek voor windmolens en nog minder voor velden met zonnepanelen. En daar kunnen ze in die steden niks aan doen. Zoals het ook domme pech is dat vanwege al die inwoners en bedrijvigheid er juist in de steden veel energie wordt verbruikt.

Er zit niks anders op. Die windmolens en zonnepanelen komen buiten de steden. Op het platteland.

Gisteren was ik op een congres voor raadsleden. Congressen hebben deelsessies en ik zat bij de deelsessie ‘regionale energiestrategie’. Daar ging het over wat dat inhoudt en waarom het moet en daarna gingen we in groepjes van drie uiteen. Die groepjes moesten teksten lezen en daarna tot inzichten komen.

Ik zat in een puik groepje, want de inzichten kwamen rap voorbij.

‘In Groningen wonen weinig mensen’, zei meneer 1 van ons groepje. ‘Vanwege de aardbevingen zullen er niet veel bijkomen’, zei mevrouw 1. ‘Ik denk eerder dat er mensen wegtrekken’, zei meneer 1 toen. ‘Dan is er veel ruimte dus’, zei ik, meneer 2. Meneer 1 zei ook: ‘Ik woon in de Randstad. Daar is geen plek voor molens of panelen.’

Ik mocht de inzichten opschrijven van ons groepje. ‘Ik schrijf dus op: de Groningers hebben Nederland van gas voorzien en daardoor zijn hun huizen ingestort en komt er niemand wonen. Daarom moeten de Groningers hun provincie volleggen met zonnepanelen en er windmolens neerzetten om de mensen in de Randstad en zo van stroom te voorzien.’

Mevrouw 1 zei: ‘Ik zou dat anders opschrijven’.