Wij zijn ons brein, beweerde neurobioloog Dick Schwaab in zijn gelijknamige bestseller. Het kan nog een eeuw of enkele eeuwen duren, maar dan kan het woordje ‘ons’ vervangen worden door ‘één’. Dan zijn wij, mensen, één brein. De komende drie stukjes ga ik daarover aan uw hoofd zeuren.

Aan ons gezamenlijke, collectieve hoofd.

Japanse makaken hebben de gewoonte om fruit te wassen en dat is te danken aan een zo’n aap. Die vond ooit een stuk fruit op een strand en voor ze het opat, spoelde ze het met water af. Om het zand eraf te krijgen. Andere makaken zagen dat en gingen het nadoen, aldus wetenschappers die het allemaal gadesloegen. De apen deden dat na een tijdje niet alleen met fruit dat met zandkorrels bedekt was, maar ook met vruchten die ze van de bomen plukten.

Het gebeurde allemaal op een Japans eiland. Op andere eilanden leven ook van die apen en die gingen plotsklaps hetzelfde doen. Terwijl ze geen contact met de makaken van de andere kolonie hadden.

Geen idee of dit verhaal een broodje makaak is – ik vond het op internet en vind het zo bijzonder, dat ik wil dat het waar is dat er zoiets is als communicatie op afstand. Dat er een soort van collectief bewustzijn is.

De eerste keer dat ik daar wat over las, over collectieve intelligentie en collectief bewustzijn, was toen ik het wat zweverige De Celestijnse Belofte van James Redfield las. In die roman ontvouwt Redfield zijn ideeën over de toekomst van De Mens en die toekomst is in dat boek hartstikke mooi. De schrijver bedacht in de jaren negentig van de vorige eeuw in zijn roman dat we hard op weg zijn een collectief bewustzijn te ontwikkelen. Daarbij heeft iedereen met iedereen contact en daardoor worden we met zijn allen ontzettend slim en ook nog eens wijs.

Sterker nog. ‘Met zijn allen’ bestaat in de verre toekomst niet meer. Want als we over een jaar of twintig met tien miljard mensen zijn, dan zijn we feitelijk alleen – want die tien miljard gaan samen één megastel hersenen ontwikkelen. Wat een Japanner op een eiland bedenkt of ontdekt, is meteen bekend op een ander Japans eiland. Zoals met die makaken. Maar ook buiten Japan. In Lelystad, een dorpje op Groenland en in een stad in Australië.

Redfield bedacht dertig jaar geleden dat het allemaal zou ontstaan dankzij spirituele groei. Inmiddels weet ik beter. Het komt door technologie. Overmorgen meer.