Columns > Wie helpt Eliza Doolittle?

Wie helpt Eliza Doolittle?

In ‘My fair lady’ leert een onverstaanbaar plat pratende, onaangepaste bloemenverkoopster hoe ze zich in beschaafde kringen staande kan houden. Eliza Doolittle leert correct te praten en krijgt de gangbare etiquette van nette mensen onder de knie.

Het was maar een musical en dus niet echt, maar het idee verdient navolging. Het wordt tijd dat we ons gaan bekommeren om de Eliza Doolittles van deze tijd. De kloof tussen de beschaafden aan de ene kant en de ruwe, onaangepaste lomperiken aan de andere kant groeit. Dat is kwalijk, want daarmee ontstaat er een groep van mensen die niet meer weet hoe het eigenlijk hoort in onze grote mensenwereld. En daar hebben fatsoenlijke, beschaafde mensen behoorlijk veel last van. De manier van denken van de onaangepasten wijkt zo sterk af van wat gangbaar en betamelijk is, dat het op termijn de samenleving als geheel zal ontwrichten.

Laten we ons ontfermen over de bloemenverkopers van 2018. Laten we ze leren hoe ze zich moeten gedragen. Om het een beetje overzichtelijk te houden, volgen we het voorbeeld van Henry Higgins in ‘My fair lady’: we selecteren één persoon en die gaan we opkalefateren.

 

De Eliza Doolittle van 2018 is Jeroen van der Veer.

 

Jeroen heeft zich ondergedompeld in een kwalijke subcultuur van gelijkgestemden en heeft daardoor niet in de gaten hoe ver hij is afgedreven van wenselijke en menselijke normen en waarden. Jeroen vertoeft tegenwoordig louter in vergaderkamers van ING, Boskalis en Philips en daar draait het om groeien en graaien. Jeroen was de baas van Shell en daar was het de gewoonste zaak van de wereld om in Nigeria het schenden van mensenrechten te combineren met ernstige milieuvervuiling. Jeroen werd na zijn vertrek bij Shell de machtigste commissaris van Nederland en met die bijbaantjes raakte hij de voeling met de samenleving zo mogelijk nog meer kwijt.

Bij de bloemenkraam van Jeroen komen alleen mensen die net zo zijn als hij. Jeroen heeft daardoor niet in de gaten dat zijn gedrag behoorlijk ongewoon is. Zo bedacht hij een gigantische salarisverhoging voor ING-topman Ralph Hamers. Die verhoging is inmiddels ingetrokken. Want, liet Jeroen gisteren weten: ‘We realiseren dat we de publieke reactie in Nederland hebben onderschat’.

Dat is ernstig. En sneu voor Jeroen. Zoals Elize Doolittle geen idee had hoe normale mensen Engels praten en hun kopje thee drinken – pink omhoog –, zo heeft Jeroen geen benul van fatsoen. De geschreven en ongeschreven regels over solidariteit, bescheidenheid, een rechtvaardige verdeling van macht en geld, het milieu verbeteren en mensenrechten respecteren – misschien komt het door zijn weekeindjes in Russische buitenhuisjes dat Jeroen er niks van heeft meegekregen.

 

Het goede nieuws is dat Jeroen openstaat voor verandering. Ik vond een interview met hem uit 2012. Daarin zegt hij: ‘Als commissarissen het goed doen, zijn ze niet in het nieuws en als ze het niet goed doen, wel ‘. Jeroen weet dus dat hij het niet goed doet. Dit is hét moment om hem weg te trekken van zijn bloemen en hem op te leiden.

Gezocht: een Henry Higgins die er wel lol in ziet om Jeroen te leren hoe hij zich staande moet houden tussen fatsoenlijke mensen.