Columns > Vuurwerk rond badkleding

Vuurwerk rond badkleding

De vergelijking ligt voor de hand, maar dat maakt niet uit. Of u op internet eens wil graven naar verhalen over de introductie van de bikini. De historie gaat terug tot 1932 en de bedenker, Jacques Heim, noemde het tweedelig badpak toen de Atome – want het kledingstuk moest inslaan als een atoombom. Daarom kreeg het later de naam bikini, want op het eiland met die naam werden atoomproeven gehouden.

En inderdaad, de bikini slóég in als een bom. Het niemendalletje – of eigenlijk: de niemendalletjes – was zo omstreden dat bij de officiële introductie er in eerste instantie geen mannequin te vinden was die ermee de catwalk op wilde. Uiteindelijk werd een naaktdanseres bereid gevonden. Die dat vast raar vond, zoveel aandacht voor meer kleren dan normaal.

Hoe dan ook, de bikini was jarenlang omstreden. Het Vaticaan verbood katholieke dames het op het strand of bij het zwembad te dragen en daar was zo ongeveer de hele westerse wereld het mee eens. Tot halverwege de jaren zestig was er geen bikini te zien in wat voor Amerikaanse film dan ook. Geen zelfcensuur of zo, het was verboden.

 

Wie had toen kun vermoeden dat het dragen van heel veel kleren op het strand nog eens voor ophef zou zorgen? De boerkini is, net als de bikini, een tweedelig badpak. Een soort van wetsuit met lange mouwen en pijpen en een ingebouwde hoofddoek. Zeg maar, een badmuts. Ze zijn, zou de copywriter van een kledingmerk kunnen schrijven, verkrijgbaar in verschillende en o zo eigentijdse dessins. Ook handig: veel boerkini’s zijn gemaakt van een speciale stof die beschermt tegen Uv-straling. Tot wel factor 50 toe. Alsof dat nog niet genoeg is, drogen de betere boerkini’s snel en plakken ze niet.

De bedenker, Aheda Zanetti, is erin geslaagd om het succes van Heim uit 1932 te evenaren. Want net als de bikini toen, zorgt de boerkini ook voor enorm gedoe. Politieagenten hebben gisteren op een Frans strand een mevrouw bevolen een deel van haar kleren uit te doen omdat ze dachten dat de dame een boerkini droeg. Dat was niet zo, maar het maakt de marketing rond de bikini voor moslima’s niet minder geslaagd. Want zeg nou zelf, had u ooit kunnen bedenken dat wetshandhavers een dame zouden opdragen om op een vol strand kleren uit te doen? Mijn moeder vertelde me ooit dat ze in de jaren veertig een keer gedoe had gehad vanwege het dragen van een korte broek, die toen jongemanskleding werd genoemd. Maar gezeik met te veel kleren heeft ze nooit gehad.

 

Het is wel spijtig dat marketeers Frankrijk uitkozen om met een rel de boerkini op de kaart te zetten. Want wij waren er in Nederland toch echt eerder bij. In 2007 klaagden bezoekers van een zwembad in Almelo al over een moslima met een boerkini. Een jaar later werd het badpak verboden in Enschede. Daar had dus best een agent een moslima tot een striptease kunnen gebieden. Met daarna krantenkoppen dat de bikini dan wel ooit insloeg als een bom, maar dat de boerkini toch ook voor vuurwerk zorgt.

Gemiste kans. De opmars van de boerkini is gisteren begonnen in Frankrijk.