Mijn kleindochter is met een jaar en nog eens drie maanden te jong om iets te begrijpen van het concept van sinterklaas. Maar volgend jaar is ze bijna 2,5 jaar en dan zal ze het wel snappen. Ik heb er nu al zin in. Want ik heb me voorgenomen om de tijdsgeest te weerstaan en mijn kleindochter de ware traditie van het sinterklaasfeest bij te brengen.

Er wordt de laatste jaren getornd aan tradities en de weerstand onder voetbalsupporters van Cambuur en PSV en andere weldenkende landgenoten maakt duidelijk dat ik niet alleen sta. Deze traditie moet gered.

Mijn zoon en schoondochter krijgen een roe van me. Mocht kleindochter een keer lastig, brutaal of op een andere wijze ietwat tegendraads zijn geweest – dan kunnen ze die roe in de schoen van de kleine meid leggen. Ze komt dan blij uit bed, rent de trap af en hoopt dan op een kleurboek, mandarijn of beltegoed en dan vindt ze tot haar enorme verdriet een roe.

Traditie. Tradities zijn mooi.

In de berging heb ik nog een sinterklaaspak liggen en o, wat lijkt het me leuk om een keer sinterklaas te spelen voor mijn kleindochter. En dan ga ik met ingehuurde zwarte pieten naar mijn zoon, schoondochter en kleindochter en dan neem ik een zak mee. Een lege zak. En dan zeg ik met zware basstem tegen haar dat ze in die zak moet als ze stout is en dat ze dan mee moet naar Spanje. Waar ze dus haar ouders never nooit meer terug zal zien.

Tradities zijn mooi.

Hartstikke fijn dat veel mensen zich verzetten tegen het afschaffen van zwarte piet. Maar waar waren die mensen toen we de roe in de zak deden en de zak in de ban?

Ik weet waar die mensen waren. Die mensen waren toen ondergedompeld in redelijkheid. Die mensen hadden toen besloten dat dreigementen van roe en zak hardvochtig, onverantwoord en niet pedagogisch waren. En die argumenten gaan niet op voor zwarte piet.

Want zwarte piet is louter folklore en allesbehalve racistisch bedoeld. Zwarte piet wordt slechts racistisch gevoeld. Niet door u, mocht u wit zijn. Niet door uw net zo blanke kind of kleinkind. Alleen maar door kinderen die iets minder wit zijn dan u en als vijfjarige ongemakkelijk op hun stoeltje in groep 2 schuiven als de sint met zwarte pieten de klas binnenkomt.

Als ze 30, 40 of 50 zijn kunnen ze dat gevoel van toen nog zo oproepen. Dat gevoel van toen ze 5 waren en een iemand zagen die probeerde een karikatuur te zijn van hen. Wat ze toen niet konden verwoorden. En nu ze 30, 40 of 50 zijn, moeten ze niet zeuren. Want dat gevoel dat ze meeslepen, is onderdeel van de traditie.

En tradities zijn mooi.