Columns > Rots en water

Rots en water

Leg vier vingers van een hand tegen elkaar en vervolgens op uw buik, onder uw navel. Uw ringvinger raakt uw navel en de plek waar uw pink ligt – dat is uw centrum. Dat wist u vast niet en dus is het maar goed dat u in deze column bent beland. Steek een wierookstokje aan en lees verder.

In dat centrum zit uw energie. Energie is belangrijk. Focus op die energie. Op dat centrum. Centreren heet dat focussen. U heeft nu ontzettend contact met uw accu. En potjandorie, wat zit die accu vol. Met positieve energie maar, zul je altijd zien: bij u vooral met negatieve energie.

Gassie. Dat moet u weer overkomen.

Tijd om te gaan gronden. Ga staan. En voel hoe uw negatieve energie, opgeslagen in dat centrum onder uw navel, via uw stuitje, benen en voeten de grond inglijdt. Bent u mooi van die vuiligheid af. En dat de grond daar van verzuurd, dat lost die grond wel op. Niet mee zitten.

 

Wat u zojuist las: 1. is baarlijke nonsens; 2. komt uit de training ‘Rots en water’ die wordt aangeboden aan kinderen; 3. gaat over een training die vier jaar geleden al door een onafhankelijk onderzoeksinstituut in de papierversnipperaar is geduwd omdat ie niet werkt; 4. gaat over een training die tot op de dag van vandaag massaal door gemeenten wordt betaald.

 

Dat zit zo. Nederlandse gemeenten zijn sinds 2015 verantwoordelijk voor de jeugdhulp en dat vinden die gemeenten best eng. Dat komt in de eerste plaats vanwege de financiële risico’s: zware psychiatrische en psychologische hulp kost nogal wat en voor je het weet kom je als gemeente geld tekort.

En op de tweede plaats is het eng om een inhoudelijke reden: je moet er toch niet aan denken dat een kind hulp wordt ontzegd en dat later zo’n joch of meiske in enorme problemen komt – de journalisten hangen bij de wethouder aan de telefoon. ‘U bent verantwoordelijk voor…’

De oplossing die gemeenten voor beide problemen bedachten: wees ruimhartig met zogeheten lichte steun en zorg. Dan krijgen ouders en kinderen in ieder geval iets en blijft de gemeente verstoken van de dure tarieven van psychiaters en zo. Het resultaat: een enorm aanbod aan dyslexieprogramma’s, praatgroepjes voor vanuit zichzelf naar de ander toe best wel onzekere papa’s en mama’s en met trainingen ‘Rots en water’.

 

Het werkt allemaal voor geen meter en dus is uiteindelijk alsnog die zware hulp nodig. Die dan wat duurder wordt dan voorzien. Want de psycholoog moet eerst vier sessies lang gaan deprogrammeren – die onzin van centreren en gronden moet eruit alvorens een kind echt kan worden geholpen. En zo blijven de kosten van lichte hulp stijgen en nemen die van zware hulp niet af. De oplossing is eenvoudig: laat specialisten bepalen welke hulp nodig is. Die zijn wat duurder dan de lager geschoolde verwijzers van nu, maar ze verdienen zich dubbel en dwars terug.

De dames en zo nu en dan heren van centra jeugd en gezin en wijkteams verliezen hierdoor een deel van hun werk en dat zorgt vast voor negatieve energie. Kwestie van rots, water, centreren en gronden.