Columns > Radicale democratisering

Radicale democratisering

Wie mij kent en op allerlei platforms zelfs volgt, is de afgelopen weken gebombardeerd met berichten via Facebook, Twitter en mails over mijn nieuwste politieke ambitie.

Nadat fractiegenoten met mij het evangelie van politieke vernieuwing hebben verkondigd in de gemeenteraden van achtereenvolgens Schijndel en Meierijstad, lonkt het provinciehuis. Vanzelfsprekend niet als ‘Hart voor Schijndel’ – Code Oranje is hier de naam. Maar het verhaal is weinig anders.

Er komen nu wat saaie zinnen, maar die doen er wel toe. Even doorheen bijten, alvorens u aan het slot van dit tekstje komt. En lees vooral alles wat cursief is geplaatst.

 

Code Oranje heeft vastgesteld dat de ideologieën van de bestaande partijen geen antwoord meer geven op de vragen die ons bezighouden. Daar laten we het niet bij. We concludeerden in de opmaat naar onze oprichting het volgende: Velen zouden liever hun stem uitbrengen op grond van een moderne visie op heden en toekomst dan op grond van politiek gezien verouderde beginselen. Code Oranje wil mede daarom bijdragen aan de geestelijke en materiële ontplooiing van alle mensen, ongeacht hun levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, nationaliteit, taal, maatschappelijke afkomst of sekse.

Het leidde tot een fraaie ambitie. Code Oranje streeft naar een radicale democratisering van de Nederlandse samenleving in het algemeen en van het Nederlandse politieke bestel in het bijzonder.

 

Dan nu een bekentenis. De cursief geplaatste teksten komen niet uit de koker van Code Oranje. Ik heb ze gekopieerd uit het eerste verkiezingsprogramma van D66, gepubliceerd in 1966. Vandaag is het precies 52 jaar geleden dat die partij met drie zetels in de Tweede Kamer kwam.

Zullen we afspreken dat het dit keer wel lukt?