Toon mij uw afval en ik zeg u wie u bent. Zoiets moet de journalist gedacht hebben die eind jaren zestig werd betrapt door Bob Dylan toen die in de afvalemmer van mijn held wroette, zoekend naar – ja, naar wat eigenlijk?

Ik wilde dit stukje beginnen met wie die journalist was, waarom hij dat deed en wat zijn zoektocht opleverde. Maar Google brengt me bij de combinatie Dylan + afval bij het nieuwsblad van Geldermalsen. Iets over een film in het lokale filmhuis over Dylan en dat de afvalstoffenheffing omhoog gaat.

Afval en privacy. Daar wil ik het met u over hebben.

In sommige steden wordt gebruik gemaakt van ondergrondse afvalcontainers. Die dingen gaan niet vanzelf open. Daar heeft de gebruiker een pasje voor nodig. Dat pasje zorgt ervoor dat niet jan en alleman er zooi in kan gooien. Maar het heeft een keerzijde: bij de gemeente weten ze precies waar, wanneer en hoeveel afval iemand weggooit. Daar lijkt me niks mis mee – ik zet om de paar weken een kliko aan de straat en daar zit een barcode op en dankzij die streepjes weet de gemeente wat er ‘afgetikt’ moet worden aan kosten voor het ophalen en verwerken van mijn rommel.

Een rechter vindt dat er wel wat mis mee is. Die boog zich over de zaak van de containers en de pasjes, nadat een Arnhemmer aan de bel trok. De pasjes in die stad moeten weg, want ze zijn een inbreuk op de privacy. En dus kan binnenkort iedereen die containers daar opentrekken en er rommel ingooien. Mocht u in de buurt van Arnhem wonen en de kosten voor het ophalen van restafval in uw gemeente aan de hoge kant vinden: maak een ritje naar de Gelderse hoofdstad.

In Den Bosch hebben ze ook van die containers. Met pasjes. Daar hebben ze weer een ander probleem. In nogal wat wijken zetten mensen afgedankt meubilair ernaast. Ze doen dat in de wetenschap dat de gemeente zo aardig is om de wijken schoon te houden.

Dat is vanzelfsprekend erg onaardig van de meubilair-dumpers. Daar staat tegenover dat privacy in Den Bosch een minder groot probleem is. Ik ontdekte dat een paar dagen geleden, toen ik een ambtenaar sprak die zijn best doet diverse Bossche stadsdelen schoon te houden. Hij werd een tijd terug gebeld. ‘Er is een bankstel naast de ondergrondse container neergezet’, klaagde een man. Hij noemde netjes zijn naam en adres. Waarop die ambtenaar meteen met een collega en een vrachtwagen de wijk in ging. Om vervolgens vast te stellen dat er nergens in de wijk een bankstel op straat was te vinden.

De ambtenaar belde aan bij de melder. Of hij zich misschien had vergist. ‘O, zijn jullie er nu al?’, zei de man. ‘Ik had jullie pas over een uur of wat verwacht. Ik moet mijn bank nog bij die container zetten.’