In het restaurant zit een fors gezelschap, een lange tafel verderop. Wel vijftien mensen, tel ik in de gauwigheid. Twee ervan herken ik. Beroemdheden zijn het. Ik kan niet op hun namen komen. Eén van hen wenkt de ober. ‘Ober, verras ons eens met wat lekkers!’

‘Wij doen niet aan verrassingsmenu’s’, zegt de ober. ‘Ik zal de menukaarten halen. Dan kunt u een keuze maken.’ De bekendheid schudt zijn hoofd. ‘Nee, nee, ober. We hebben alle vertrouwen in de kok. We kozen niet voor niets dit restaurant. Verras ons.’ De ober zucht, maar begrijpt dat deze strijd niet te winnen is. ‘We gaan ons best doen’, belooft hij en verdwijnt in de keuken.

Ik hoor de mensen met elkaar praten. ‘Ik ben benieuwd’, zegt een vrouw. ‘Als het maar geen vlees is, ik ben vegetarisch.’ Een ander laat weten allergisch te zijn voor schaaldieren. ‘Of was het nou schelp? Hoe dan ook, ik hoop op iets met ei.’

Ze zijn snel, daar in de keuken. Na amper een kwartier wordt het voorgerecht uitgeserveerd. ‘Gatver, uiensoep’, sist een man. ‘Als er toch iets smerig is, dan is het dat wel.’ Een enkeling knikt, anderen zeggen dat er weinig mis is met uiensoep. ‘Goed voor de stoelgang.’

Bij het hoofdgerecht gaat het echt mis. De mixed grill kan vrijwel niemand bekoren, de vegetariër al helemaal niet. De beroemdheid gaat staan en tikt met een mes tegen zijn glas. ‘Mensen, dit moeten we niet pikken’, zegt hij met stemverheffing. ‘Dit gerecht moet over. De kok moet iets anders maken. Eens?’ Er wordt geapplaudisseerd en instemmend geknikt. Nou pas weet ik wie die beroemdheid is. Het is Jan Roos, die van het handelsverdrag met de Oekraïne. Hij roept de ober. ‘Neem die zooi maar weer mee!’

Aan de andere kant van de tafel zit de andere bekendheid. ‘Normaal ben ik er niet van om het werk van koks af te keuren. Maar hé, fok it – dit moet gewoon over.’ Ik moet even nadenken, maar dan weet ik het: Arjen Lubach is het, die van de Televizierring en de strijd tegen de sleepwet. Er wordt gelachen en nog harder geklapt. Populaire gasten, die Roos en Lubach. Die krijgen met gemak een volle tafel mee.

Beste meneer Pechtold en andere D66-ers die zo enthousiast zijn over het correctief referendum: dit is dus wat er mis is met achteraf burgers laten bepalen of volksvertegenwoordigers goede besluiten namen. Als er al een referendum moet komen, dan vooraf of zelfs in plaats van een besluit door de Tweede Kamer. Met deelnemende burgers die weten waarom ze geen mixed grill willen en wel iets met ei. En waarom.