Columns > Jan Terlouw op tv

Jan Terlouw op tv

‘Jan Terlouw bij DWDD. Moet je beslist kijken!’ Zo’n oproep, gisteren via WhatsApp in mijn telefoon geworpen, kon ik niet weerstaan. Ik heb gekeken.

 

Wat een charmante, aimabele man is die Terlouw toch. En knap ook hoe hij zonder autocue, aldus zijn trotse dochter, zijn relaas recht in de camera kijkend zonder hakkelen hield. Indrukwekkend.

Terlouw vertelde dat we haast moeten maken met het bestrijden van de klimaatverandering. En dat we ons vertrouwen in de politiek en in elkaar kwijt zijn. We durven geen touwtje meer uit de brievenbus te hangen.

 

Verzoekje. Zoek het optreden van Terlouw op via Uitzending Gemist, Twitter of Facebook. Zet het geluid uit en druk op play. Lees deze tekst en doe alsof het zijn woorden zijn.

 

‘In de tijd dat ik actief politicus was, stemden de mensen min of meer verzuild en geloofden ze het verder wel. Politiek was iets voor politici en niet voor de rest van het land. Vandaag de dag is het engagement zo enorm veel groter. Burgers nemen weinig meer voor zoete koek aan en stellen eisen aan hun vertegenwoordigers. Het maakt dat politici veel meer dan in mijn jonge jaren hun best moeten doen. Want vertrouwen is sneller kwijtgeraakt dan opgebouwd.

‘Wat nog mooier is aan deze tijd: in steeds meer buurten, wijken, dorpen en steden nemen mensen initiatieven om hun eigen leven en hun leefomgeving te verbeteren. In de tijd dat ik actief politicus was, keek iedereen gemakzuchtig naar de overheid. Steeds meer dringt tegenwoordig het besef door dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen en elkaars geluk. We staan wat dat betreft aan het begin van een nieuwe tijd met een nieuw soort solidariteit en idealisme. Het maakt me enorm optimistisch.

‘In de jaren dat ik in de politiek zat, hingen er trouwens al geen touwtjes meer uit brievenbussen. Soms mag ik fantaseren dat het zo was, maar de werkelijkheid was natuurlijk anders. Sterker: criminaliteit, misdaad en ook verkeersongelukken kwamen meer voor dan nu, in 2016. In 2016 is de kans dat er misbruik wordt gemaakt van een touwtje uit de brievenbus vele malen kleiner dan in, pak hem beet, 1975.

‘En dan is er nog het thema duurzaamheid. Of, zoals we in mijn jonge jaren zeiden: het milieu. Dat is helaas wel een somber verhaal. De wereld staat er beroerder voor dan in mijn tijd als politicus. Als minister van economische zaken was ik tevergeefs druk met het redden van een scheepswerf; over duurzame economie maakte ik me in die tijd niet druk. Laat staan dat ik me bekommerde over zoiets als een circulaire economie. Mijn excuus.

‘U, jongere generatie, doet het zoveel beter dan ik in de jaren zeventig en tachtig. Ik ben trots op u. En alstublieft, wees eens wat trotser op uzelf.’

 

Het geluid mag nu weer aan.