Columns > Haas met chocoladesaus

Haas met chocoladesaus

Haas met chocoladesaus: niet doen. Ik kan het weten, want heb het ooit gegeten. Een jaar of zestien was ik en mijn vader probeerde Een Nieuw Recept. Hazenpeper.

In het gezin waar ik vandaan kom, staat Een Nieuw Recept gelijk aan ‘Zo was het eigenlijk niet bedoeld’. Dat ontstond toen mijn vader ooit in een grote rode pan op het gasfornuis aardappels frituurde tot patat – friteuses waren er in die tijd, we schrijven eind jaren zestig, nog niet of amper. Hij trok een keukenkastje open en een pot vermicelli zonder deksel donderde in de pan. De pot was er met een schuimspaan snel uitgevist, maar de vermicelli besloot zich te hechten aan de friet en keihard te worden.

Met een nonchalant ‘Een nieuw recept’ zette mijn vader een grote schaal friet op tafel. Ik was de jongste van het gezin en dus de enige die geloofde dat mijn vader oprecht wat nieuws had geprobeerd.

 

Een jaar of tien later was er de hazenpeper. Daar moeten twee stukjes chocolade in. Mijn vader had vaak vuile brillenglazen en dat leest niet handig. En verder was mijn vader nogal van ‘Eerst zelf proberen, lezen kan altijd nog’ en zo werden twee stukjes chocolade twee repen chocolade.

Haas met chocoladesaus. Een nieuw recept. En niet te eten.

 

Onverantwoordelijk ook, weet ik inmiddels. Want ik las in de krant dat de cacao op dreigt te raken. Afrikaanse cacaoboeren produceren onhandig, naar het schijnt. En daardoor komen er te weinig bonen van de plantages om aan de groeiende vraag aan cacao te voldoen. En zo wordt chocolade een luxeproduct. Voor de beleggers onder u: vergeet goud, vergeet bitcoins – cacaobonen!

 

Ondertussen gaat de komende jaren vooral Nederland gebukt onder het tekort aan cacao. Dat is niet alleen omdat we per inwoner 5 kilo chocolade wegproppen, ongeveer 20 procent van alle cacao wordt via Nederland verwerkt tot grondstof van chocolade. En dan hebben we ook nog een groot bedrijf dat van chocolade Marsen maakt en M&M’s en linker en ook nog eens rechter Twixen. Bij dat bedrijf zijn ze samen met organisaties voor ontwikkelingssamenwerking druk om Afrikaanse boeren te leren hoe ze meer bonen kunnen produceren.

Dat doen ze voor die boeren, voor de chocoladefans en voor de liefhebbers van hazenpeper.