In korte tijd haalden twee keer mensen de media die geografische namen door elkaar haalden. Twee supporters van Liverpool moesten in het Vlaamse Genk zijn, kwamen terecht in Gent en misten de wedstrijd. Twee weken eerder dook een Marokkaanse marathonloper op in het Brabantse dorp Zeeland – de wedstrijd die hij volgens zijn manager vast en zeker had kunnen winnen was in de provincie met die naam.

Ongeveer twintig jaar geleden besloten mijn vrouw en ik om met onze vier kinderen een weekje naar Praag te gaan. Vier kinderen is best veel en dat maakt zo’n verblijf in zo’n historische stad al snel te duur.

‘Als we nu eens een huisje huren buiten Praag? Dat is vast goedkoper’, bedacht ik. Top idee, vond mijn vrouw.

Dat huis was snel gevonden. In Tetin. Tetin is een dorp waar ik tot die tijd nog nooit van gehoord had. Wat niet zo gek is, want behalve Praag en Pilsen kon ik destijds geen enkele plaatsnaam spontaan opdreunen. Tetin ligt 35 minuten rijden van het centrum van Praag en de prijs van de vakantiewoning was zo laag – je zou bijna denken dat het huis ergens in het midden van nergens lag, een paar honderd kilometers van het toeristisch centrum van Tsjechië.

Mijn vrouw keek over mijn schouder mee naar het beeldscherm van de huizenverhuursite. ‘Snel boeken, voor het weg is! Zo dichtbij Praag en zo goedkoop!’

Geen idee hoe het met u zat, maar ik had twintig jaar geleden nog geen navigatiesysteem in mijn auto. En dus besloot ik de dag voor vertrek de routebeschrijving te printen.

Welke Tetin ik bedoelde, wilde de toenmalige routeplanner op internet weten. Keuze te over. Wel vijf dorpen en gehuchten met die naam.

En zo vonden we na een dag rijden ons huis in Tetin, regio Hradec Králové. De naam van die streek zegt u vast niks en mij toen ook niet. Tetin in die regio ligt tegenwoordig twee uur rijden van Praag en bij gebrek aan deugdelijke wegen toen drie. De Hradec Králové-versie van Tetin ligt 20 kilometer van de Poolse grens. En waar Tetin bij Praag een levendig dorp is, telt de versie aan de voet van het Reuzengebergte 134 inwoners, een loonbedrijf met drie tractoren en een winkel-met-drie-schappen-annex-café. In dat café kunt u bier bestellen in flessen van halve liters. In een mix van charmant knullig Engels, Russisch en Duits legt de kruidenier annex kroegbaas u uit dat u niet te gulzig moet drinken. Hij heeft nog drie flesjes en volgende week komt er weer nieuw bier.

Met het huis was verder weinig mis. Het had zelfs een zwembad. Dat was afgedekt met een zeil, want herfst. In de schemering van de avond leek dat zeil op asfalt of stoep. Maar dat was het niet, ontdekte zesjarige zoon al rennend over dat zeil. Nadat hij bij de kachel onder een badlaken was bijgekomen van water, kou en schrik vroeg hij zijn ouders waar nou die grote glijbaan was.

Hij had een week eerder een vriendje verteld dat we op vakantie zouden gaan naar Tsjechië. Dat vriendje was daar al eens geweest. ‘Dat is heel leuk’, wist hij, ‘want daar hebben ze een grote glijbaan.’

Dat moet in dat andere Tetin zijn geweest.