Een paar keer per jaar valt er op de deurmat van het digitale  raadsinformatiesysteem van Meierijstad een persbericht met een embargo. Gisteren gebeurde het weer.

Dat embargo, dat doen de mensen van communicatie of griffie of College vast om mij over de flos te jagen. Want ik open dan dat persbericht met embargo en dan roep ik tegen het beeldscherm: ‘Dit is he-le-maal geen embargo!’

Mijn beeldscherm wordt er niet warm of koud van. En de ambtenaren en bestuurders van Meierijstad ook niet. Deze column is voor die dames en heren. Voor de mensen van de gemeente die in rode letters embargo boven een persbericht zetten.

Een embargo boven een persbericht, beste gemeentemensen, is zoiets als een vertrouwelijke mededeling aan een bekende. U fluistert een geheim en zegt daarna: ‘Je mag het aan niemand verder vertellen’. Wat natuurlijk nogal risicovol is. Want waarom zou die bekende zich aan die achteraf en dus te laat gegeven voorwaarde houden?

U beperkt het risico door even te wachten met die vette roddel die op uw lippen brandt. Begin in plaats daarvan met: ‘Ik wil je een geheim vertellen. Maar dat doe ik pas als je belooft het niet verder te vertellen.’

De ander zweert of belooft dat dan of spuugt tussen wijs- en middelvinger. Een alternatief is iets beloven op het graf van iemands moeder.

Les 1 is dus: spreek een embargo af. Leg het niet op, want dat kan juridisch niet.

Les 2: leg uit waarom dat embargo nodig is. ‘We moeten de direct betrokkenen nog informeren. Het zou lullig zijn als ze het van u horen of in de krant lezen. Daarom dus het dringende verzoek het even voor u te houden. Akkoord? Mooi, dan zijn we nu een embargo overeengekomen en vertel ik u wat u tot morgenochtend negen uur geheim moet houden. Komt ie.’

Waarna de ontvanger van het bericht doet wat iedereen doet die een vertrouwelijk bericht ontvangt. Die ontvanger vertelt het maar aan één persoon en zegt tegen die persoon dat hij of zij het echt voor zich moet houden. Die persoon belooft dat en belt meteen een goede vriend. Die ook een goede bekende heeft.

Zo. Dan weten we nu waarom half Schijndel vorige week al wist wie prins carnaval zou worden en wie ze uiteindelijk konden strikken voor de rol van adjudant.