Waar u in deze verwarde tijden van corona, schuivende panelen op het wereldtoneel, kerngezonde presidenten met corona en halsstarrige complotdenkers steeds meer behoefte aan heeft: rust.

Sluit even uw Insta, TikTok en WhatsApp af, negeer leugen 23.623 van Trump en gooi de krant met de nieuwste IC-opnamecijfers aan de kant. Ik ga u helpen. Ik ga u rust geven. Doe wat mijn vrouw en ik elke vrijdagavond doen: kijk ‘Bed and Breakfast’ van Omroep Max.

Mijn oudste zus heeft in de jaren tachtig ooit ontdekt dat elke aflevering van de serie The A-Team volgens een heel nauwgezet schema is opgebouwd. Ze kon op de seconde nauwkeurig voorspellen wanneer de opdracht van de helden begon, wanneer ze in het nauw kwamen en wanneer ze dingen aan elkaar gingen solderen en timmeren om ergens uit te kunnen ontsnappen. ‘Nog dertig seconden, dan gaan ze knutselen.’ En verdomd. Zelfs ‘A love it when a plan comes together’ wist zus Carin exact aan te kondigen.

Bed & Breakfast is net zo betrouwbaar. Drie stellen in auto’s op weg naar een logeeradres. Hij stuurt, zij leest de uitnodiging. ‘Ik ben benieuwd’ zegt hij nadat zij is uitgelezen. We zien hoe de stellen bij elkaar overnachten, hoe ze op de dag van aankomst een Leuk Lokaal Programma krijgen aangeboden (‘Erg leuk, klompen beschilderen. Nooit eerder gedaan’), hoe ze verrast zijn over het ontbijt (‘Biologisch’, zegt de gastheer, ‘Ik proef het’ zegt een gast), geld in enveloppen stoppen en hoe er uiteindelijk één stel wint omdat het 105 procent van de vraagprijs kreeg.

Wat ik oversloeg omdat ik het voor het laatst wilde bewaren, zijn de commentaren die de stellen elkaar geven. Dat gaat in een stramien dat net zo strak is als het script van The A-Team.

‘Wat vonden jullie ervan?’ vragen de gastheer en gastvrouw – soms zijn het moeder en dochter of zijn het homoseksuele of lesbische stellen, want Jan Slagter heeft daar helemaal geen probleem mee. Hoe dan ook, de gasten antwoorden altijd positief. ‘Jullie zijn heel gastvrij’, is in elke aflevering de eerste reactie. Waarna het andere stel dat beaamt. ‘Nou en of, echt heel gastvrij.’

Dan vraag twee: ‘Hebben jullie nog tips of aandachtspunten?’

Bij mij thuis hebben we er plezier in om te voorspellen wat er dan komt en we hebben het niet heel vaak mis. De keuze is namelijk beperkt. ‘We misten een haakje om de badjas/jas/kleren/clichés op te hangen.’ Of: ‘We moesten de koffer op de grond zetten.  Een verhoginkje was handig geweest.’ Optie 3: ‘Een stoel’. En omdat niet iedere gastheer of gastvrouw dat misschien begrijpt, volgt er een toelichting: ‘Om op te zitten’.

De gastheer en/of -vrouw knikt. Een van hen zegt ‘Daar gaan we over nadenken’ of ‘Daar hebben we toch heel bewust voor gekozen’.

En de bedden waren altijd goed.